بسم الله الرحمن الرحیم
ورود من به این شهر ۳۰ مرداد بود فاصله بین آن ورود و اولین حضور ما در این پایگاه عبادی سیاسی و توفیق دیدار شما بزرگواران ۱۹ جمعه پشت سر گذاشته شد و در این جمعه های متوالی به خاطر پدیده کرونا فاقد برکت نماز جمعه همانند برکت نماز های جماعت بودیم، امروز هم با رعایت پروتکل و مراقبت و محافظت از مسائل بهداشتی در حد انجام یک وظیفه و فرصت کوتاه در خدمت شما قرار گرفته ایم. از زحمات دو سفیر ولایت آیت الله سید مهدی یثربی (اعلی الله مقامه الشریف) و آیت الله نمازی که ۱۴ سال سنگربان این جایگاه و مسئولیت بود سپاسگزار هستیم و تشکر می کنیم از مقام معظم رهبری (روحی له الفدا) که با حسن اعتماد به این حقیر مجدداً ما را به سنگر نماز جمعه برگرداندند. جایگاه خطیب جمعه و امام جمعه جایگاهی است که با ابلاغ بلاواسطه یا مع الواسطه از ولی فقیه حاکم مشروعیت پیدا میکند.
چرا امام جمعه مع الواسطه یا بلاواسطه باید از ابلاغ و حکم رهبری ولایت فقیه برخوردار باشد؟
چون جایگاه امام جمعه به لحاظ عظمت نماز جمعه جایگاه ویژه ای است، امام جمعه باید فردی باشد که مرکز تحصیلش را در حوزه‌های علمیه سپری کرده باشد، فردی باشد که مرکز خدمتش را در مساجد و مصلی ها دیده باشد، باید فردی باشد که شیوه کارش را با اقامه نماز و تعلیم و تربیت و بیان مواعظ اخلاقی در نظر بگیرد و باید کسی باشد که مخاطبینش را فراگیر و گسترده و به شعاع کل جمعیت اسلامی و ایمانی ببیند، فراجناحی، فرا گروهی، و فرا حزبی باشد و باید کسی باشد که ابزار کارش و ادوات عملش معنویتش، دانشش، هنرش، عاطفه و احساسش، عقلش، تدبیرش و سلیقه اش و از همه اینها مهم تر اخلاقش باشد تا بتواند با مردم دم خور بوده و باید کسی باشد که هدفش ایجاد فرهنگ و مدل زندگی، هویت بخشی و آفرینش خودآگاهی در فرد و جامعه باشد و باید بتواند ایجاد همبستگی و انسجام اجتماعی به وجود بیاورد.
باید کسی باشد که در لوای او ایجاد امنیت روحی و روانی و اجتماعی به وجود آید، امام جمعه ای که نتواند همبستگی به وجود بیاورد و در درون جناح غرق شود و اسیر مسائل گروهی کردد امام جماعت است نه جمعه!!!
مسئولیت عمده یک امام جمعه نقش بیداری و آگاه سازی مردم، پاسداری از قرآن و مذهب، پیاده کردن احکام الهی است و دفاع از حقوق در لوای اجرای عدالت اجتماعی به عنوان بهترین و زیباترین شعار برای تحقق انقلاب اسلامی است و همچنین وظیفه امام جمعه ستیز با استکبار بوده چرا که نماد کوچکی از رهبری جامعه باید باشد.
وظیفه امام جمعه ایجاد رابطه بین مردم و بین نهاد دین است تا با این پیوند مردم را به دین خوش بین کند. وقتی آن آیت الله پای منبر خطیبی نشسته بود و روی منبر آن خطیب خطاب کرد به آیت الله،آن عالم بزرگوار فرمود تو رو خدا دعا کن من آیت شیطان نباشم، آیت الهی پیشکش. دعا کن من را که می بینند به یاد شیطان نیفتند اگر به یاد خدا نمی افتند، والله مسئولیت سنگینی است....
وقتی به مرحوم آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی مرجع بعد از مرحوم آیت الله بروجردی در کنار دیگر مراجع گفته شد حجت الاسلام و المسلمین، ایشان گریه کرد و فرمود کجای رفتار من حجت اسلام و مسلمین است؟!!!
به هر حال روحانیت شیعه این افتخار را دارد که همیشه در درون سنگر مردم قرار داشته و هیچگاه وعاظ السلاطین و مداح الملوک نبوده است.
امروز نظام ما نظام الهی و ولایی است، در طول چهارده قرن روحانیت شیعه همیشه در مقام دفاع از حقوق مردم در برابر حکومت های ظالمانه و مستبدانه بوده است و مردم به این پایگاه اعتماد دارند و امام جمعه وظیفه دارد که از این اعتماد پاسداری کند.
روحانیت شیعه این افتخار را در تمام دوران داشت که در سنگر موعظه و خطابه و با تکیه بر دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر به روشنگری جامعه حتی در برابر بزرگترین قدرت های استبدادی زمان می پرداخت.
استقلال واقعی ایران که کشور شیعی در تمام ادوار بوده مدیون حضور روحانیت در صحنه های گوناگون حکومت های ادوار مختلف تاریخ ایران است.
فتوای میرزا محمد مجاهد علیه تجاوز روسها در دوران محمد شاه، فتوای میرزای شیرازی در تحریم تنباکو جهت حفظ استقلال اقتصادی ایران در زمان ناصرالدین شاه، مجاهدات شیخ فضل الله نوری جهت استقرار مشروطه مشروعه در زمان مظفرالدین شاه، مبارزات و مجاهدات آیت الله مدرس در مقابله با رضاشاه و استعمار بیگانگان، مجاهدات نواب صفوی که این ایام،ایام شهادت این بزرگواران هم هست در برابر انحرافات دینی و ناهنجاری‌های اجتماعی در زمان محمدرضا شاه، نقش سترگ یک عالم بزرگ از این دیار و از این شهر و منطقه حضرت آیت الله کاشانی در قیام ۳۰ تیر و جریان ملی شدن نفت و بستن لوله نفت به روی استکبار جهانی اگرچه که بعدها ناجوانمردی و در برابر این عالم بزرگ نامهربانی زیاد بود و در نهایت نقش بی بدیل و ماندگار حضرت امام رحمة الله علیه در مقابله با استبداد و استعمار و در تداوم آن رهبری حکیمانه رهبر معظم انقلاب و این خلف صالح و سکاندار امین این نظام الهی.
امام جمعه که منتسب به این جایگاه است باید تریبونش، زبان و بیانش و کلام و گفتارش تداعی گر این نقش در جامعه باشد.
ان احسن الحدیث و موعظه کتاب الله، بسم الله الرحمن الرحیم قل هو الله احد الله الصمد لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد
خطبه دوم:
دی ماه مناسبت های فراوانی در خودش دارد و مهمترین مناسبت قیام مردم قم در ۱۹ دی ماه سال ۱۳۵۶ در دوران اختناق و خفقان رژیم پهلوی است.
ریشه این قیام اینجاست که جگرگوشه امام امت،آیت الله آقا مصطفی خمینی رحمت الله علیه از دنیا رفت ولی همه ناظران بر این باور بودند که به شهادت رسید و رژیم پهلوی را در امر شهادت این عالم بزرگوار دخیل می دانستند. بغض مردم و انزجار و نفرت مردم نسبت به رژیم با دست آلودگی به این موضوع شدت پیدا کرد.
شهادت شهید آیت الله آقا مصطفی خمینی رحمت الله علیه سه اثر بارز را در جامعه ما بر جا گذاشت،
۱) مجاهدت ها و رنج‌هایی که رهبرشان برای انقلابشان متحمل شد و شهادت این عزیز موجب شد مردم به امام لقب امام دادند چرا که قبلا واژه رهبر به کار می بردند.
۲) پیام ها و منویات امام که به شکل مخفی و پنهان به مردم می رسید آشکارا به وسیله خطبا و سخنوران به مردم ابلاغ شد.
۳) شهادت آقا مصطفی شعله های انقلاب اسلامی را فروزان تر و مردم را بیدار تر کرد، رژیم به خشم سنگینی دچار شد، شتاب‌زده و عجولانه البته نابخردانه و نفهمانه مقاله ای را در توهین به ساحت مقدس امام نوشتند و منتشر کردند. مقاله ای که به گفته داریوش همایون وزیر اطلاعات وقت از وزارت دربار سرچشمه گرفته بود. مقاله ای که پیش نویسش به شخص شاه داده شد، خواند و گفت باید تندتر، تیزتر و نیش زنند تر باشد غافل از اینکه اگر این کار انجام بگیرد تاوان سختی علیه رژیم به وجود خواهد آمد. مقاله هفدهم منتشر شد، هجدهم حوزه های علمیه با محوریت قم درس ها را تعطیل کردند، علما و روحانیون و طلاب و مردم قم به اعتراض برآمدند و حرکت کردند به سوی بیوت علما موجود در آن زمان، روز هجدهم به بیت مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی روی آوردند، جمعیت انبوه در حیاط منزل در کوچه منتهی به خانه‌اش به طوری که پر از جمعیت شد. آقا با چهره ای غمگین و افسرده به جمع مردم پیوست، نخست آیه استرجاع انا الله و انا الیه راجعون را قرائت کرد، تاسف خودش را به این ضایعه بزرگ که توهین به مرجعیت و فقه و اجتهاد بود ابراز داشت، بغض مردم ترکید، مردم صدای گریه شان بلند شد و این عالم مجاهد بزرگوار در ادامه فرمود این ها اشتباه می‌کنند و فکر می‌کنند که ما دیگر سکوت کردیم و چیزی نمی گوییم، ما دست بر نمی داریم. این ها باید بدانند که اگر سرنیزه را حتی به زیر گلوی ما بگذارند ما حرف هایمان را میزنیم.
مردم صبح روز نوزدهم برابر با ۲۹ محرم الحرام ۹۸ ضمن ادامه تعطیلی بازار قم و دروس حوزه به دیگر بیوت روی آوردند. نخست در مسجد اعظم اجتماع کردند و بعد به منازل آیات بزرگوار میرزا هاشم آملی، علامه طباطبایی، وحید خراسانی و مکارم شیرازی مراجعه کردند. این بزرگواران هم ضمن توصیه به بردباری و صبر اصل مسئله را محکوم و حمایت از امام رو طلیعه کار و وظیفه خود قلمداد کردند. عصر روز نوزدهم به منزل آیت الله نوری همدانی رفتند، آن بزرگوار هم سخنرانی کرد و مردم را به صبر و بردباری و آرامش روحی و روانی فراخواند و از امام حمایت و از این حرکت شنیع ابراز تنفر و انزجار کرد. مردم خواستن به منزل آیت الله مشکینی بروند که در یکی از میادین با ساواک و با پلیس مواجه می شوند. ساواک اول یه صحنه ساختگی و تصنعی را به وجود می آورد، شیشه بانک را می شکنند تا بستری برای مقابله با مردم فراهم کنند، آن وقت به سوی مردم گلوله گشودند، چه جنایتی به وجود آمد چه ضایعاتی رخ داد به سه جهت قابل برای احصاء نیست:
اولاً به گونه‌ای بود که خانواده‌های شهدا با ترس از ساواک، شهدا رو پنهان دفن کردند و بعضی هم که به سراغ جسد عزیزان رفتند برای هر گلوله ای که به شهید اصابت کرد مبلغ سنگینی مطالبه کردند. من افتخار داشتم برای شهید آن دوران شهید ناصری که یکی از طلبه‌های بابل بود سخنرانی کردم. شهدا به نوعی مخفیانه دفن شدند و در نتیجه آمار شهدا در دست نیست. مجروحین به خاطر ترس از ساواک به بیمارستانها مراجعه نکردند چون بعضی هم که مراجعه کردند ساواکی ها با زنجیر آن ها را به تخت بستند که بعد از بهبودی این ها رو به ساواک بکشانند، ضمن اینکه رژیم سعی داشت که مخفی‌کاری بشود و رسانه‌های داخلی و خارجی اهتمام داشتند که موضوع را کوچک نشان بدهند و تحقیر کنند و از این باب ما مقدار ضایعات را در دست نداریم. ۱۹ دی یعنی هویت قم، یعنی روز تاریخی مربوط به گذشت سالانه قم که هر سال مقام معظم رهبری در ۱۹ دی برای قیام قم و مردم قم حساب ویژه‌ای باز میکند اما ما مقدار ضایعات را نداریم فقط دیده شد انباشته از عمامه پاره پاره و عبا و قبا و کفش خون آلود و مردم فرار کردند از صحنه و به خیابان های اطراف روی آوردند و این شعار را اولین بار سر دادند: از جان خود گذشتیم، با خون خود نوشتیم، یا مرگ یا خمینی...
این شعار زیبا در آن زمان خفقان، در آن شرایط حاکم بر زمان شعاری بود که عشق بی کران مردم را به رهبر محبوب تبعید شده آن ها در افکار عمومی به نمایش گذاشت، تجلیل می کنیم از شهدای والامقام قیام ۱۹ دی البته معروف بود، صحت و سقم را نمیدانم که بعضی از اجساد شهدا را با هلی کوپتر تو دریاچه نمک قم ریختند و نگذاشتند صاحبان جنازه و اولیاء دم دسترسی به شهدا پیدا کنند، مثل شهدا 17 شهریور خیابان ژاله تهران. گرامی می داریم این قیام آتشین که طلیعه انقلاب اسلامی ما شد، چون اربعین این قیام اربعین ها به وجود آورد. اربعین این قیام اربعین تبریز درست کرد، اربعین تبریز، اربعین بزد درست کرد، اربعین یزد، اربعین کرمان درست کرد و این اربعین ها شالوده نظام پهلوی را بهم ریخت و همان تعبیر به شجره طیبه است که اصلها ثابت و فرعها فی السماء، ریشه این قیام شهادت آقا مصطفی است و آقا مصطفی و شهادتش بی شک از مصادیق بارز شجره طیبه اند و قیام ۱۹ دی هم بی شک از مصادیق این آیه شریفه می تواند باشد.
در هر حال ما قیام مردم قم را گرامی می داریم و شهدای والامقام آن صحنه را برایشان یک جایگاه ویژه ای قائلیم، درست است که به ظاهر نام پنج شهید فقط برده شد، سه طلبه، یک جوان و یک نوجوان ۱۳ ساله ولی آمار جنایت را نگذاشتند بروز کند و ما هم بعد از گذشت این همه دوران نتوانستیم به عمق فاجعه آشنایی پیدا کنیم.
ان احسن الحدیث و ابلغ الموعظه کتاب الله: