سلام علیکم و رحمت الله
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِم يَعْدِلُونَ
لَا نُشْرِک بِاللَّهِ شَیئاً وَ لَا نَتَّخِذُ مِنْ‏ دُونِهِ وَلِیاً. اللهم صل علی رسولک و بشیرک و نذیرک و خاتم سفرائک و افضل انبیائک ابی القاسم المصطفی محمد (ص) و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین و اللعن الدائم على أعدائهم أجمعین، من الان الى یوم الدین
عباد الله اوصیکم و نفسی بتقوی الله.

خودم و شما را توصیه می‌کنم به رعایت تقوا
از آنجا که امشب سال‌شب شهادت بانوی بانوان و سیده‌ی زنان و گوهر عالم زهرای اطهر هست، به نقل هفتادوپنج روز ادب ایجاب می‌کند که به مقدار فهمم و بضاعتم و درکم و به مقدار فرصت در اختیار، به پاره ای از فضائل و مناقب این بزرگوار اشاره ای داشته باشم.
وقتی انسان به روایاتی برمی‌خورد و با احادیثی مواجه می‌شود از سوی نبی مکرم اسلام از سوی امیرالمؤمنین و از سوی ائمه اطهار درباره ی این بانو، میفهمد که فهم ما در جایگاه درک مقام این بانو نیست. عظمت این بانو شخصیت این بانو به قدری بالاست که ما ها را توان درک آن جایگاه و منزلت نیست. از این جهت که می‌فهمیم دختر پیامبر است. کوثر رسول الله است. ازین جهت که می‌فهمیم تنها بانوی معصومه ی عالم اسلامی است. به غیر از مریم عذرا بانوی دیگری به مقام عصمت نرسید. ازین که می‌فهمیم ام الائمه النجبا است. ام سبطین است. این ها را همه کس و همگان می‌توانند درک کنند اما آن زبان ستایشی که پیامبر از او دارد امیر المؤمنین از او دارد ائمه ی اطهار از او دارند علاوه بر جایگاهش در قران، در آیه ی مباهله در آیه ی تطهیر، در آیه ی قربا، فراتر از همه ی اینها به عنوان کوثر قرآن. آن وقت آدمی باید به حکم انصاف و وجدان و شرف و ادب و تواضع در برابر این بانو اظهار نادانی و عجز کند که ما کجا و بیان مناقب و فضائل تو کجا.
نبی مکرم اسلام به فاطمه بگوید: فداها ابوها
آیا از سر احساس است؟ عاطفه ی پدری است یا کسی این سخن را می‌گوید که
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى
ارزش فاطمه در حدی است که پیامبر بشود قربانش. بشود فداییش. بشود خاکسارش. این پیامبر است که می‌فهمد فاطمه کیست این پیامبر است که می‌داند فاطمه چه شخصیتی است.
در کتاب شریف فضائل الفاطمه این حدیث شریف امده: لَوْلاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ
از محضر شریف آیت الله العظمی آقای جوادی پرسیدم: معروف لَوْلاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاكَ است
فرمود درست است
گفتم چطور پس در این کتاب مبتنی بر اسناد صحیح دارد
اگر فاطمه نبود عالم و آدم نبودند. فرمود نمی‌خواهد در این حدیث بگویی قرآن دارد میگوید گفتم کجای قرآن میگوید؟ فرمود سوره ی کوثر مگر نمیگوید؟
اگر کوثر نبود؛ توی پیامبر ابتر بودی. حیاتت ، بقائت، نام و نشانت، ابرو و اعتبارت، عزت و عظمتت به این کوثر است حالا که این است: فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ
به ظاهر یک بانویی است اما در باطن، روح عالم، جان هستی و گوهر آفرینش است. اینکه در روایات داریم هروقتی بی‌بی بر پدر وارد می‌شد؛ قامَ اِلَیها وَ تَرَحَّمَ بِها
از جا بلند می‌شد نه فقط از جا بلند می‌شد چند قدمی به استقبال میرفت و خم می‌شد و دست فاطمه را می‌بوسید. آیا این رفتار صرفا از سر احساس و عاطفه ی پدری است یا منزلتی که این بانو دارد این احترام را پیامبر برای او انجام می‌دهد؟
شیعه و سنی بر این باورند که او واجب التعظیم است، واجب الاحترام است. خلیفه ی اول بعد از ماجرای غصب فدک وقتی بی‌بی‌ به او اعتراض کرد گفت: والله انتِ احبُّ الی من بنتی عایشه. همه چیزم فدای تو. تو از دخترم عایشه خیلی پیش من عزیز تر هستی. امروز اهل سنت ماجرایی که بر زهرای مرضیه گذشت را انکار می‌کنند چون مطمئن هستند اگر اقرار کنند اعتراف کنند وجاهت کسانی که مرتکب این جنایت شدند نه اینکه ازبین می‌رود ایمانُ اسلام و ادعای اسلامی‌شان هم می‌شود پوک. چرا که پیامبر بگوید رضای تو رضای خدا است و خشم تو خشم خدا است. هر که تو را بیازارد مرا آزرد و هرکه مرا آزرد، واجب هست که بر جهنم وارد بشود. حالا می‌دانند این روایات متواتر است. در متون اهل سنت موج می‌زند روایاتی ازین قماش و ازین دست و لذا می آیند انکار می‌کنند و متأسفانه و متأسفانه در این‌ انکار برخی از اکابر علمی خودشان را هم مجبور اند زیر بگیرند بی احترامی کنند نوشته های آن‌ها را نادیده بگیرند تا بتوانند آنی که در نگاهشان جایگاهی داشت تا حدی بتوانند در دفاع از او بر بیایند. هیچ کس در عالم به اندازه ی زهرا و شخص پیامبر متفق القول مورد علاقه و احترام نبود. یک دانه فقط خلیفه ی عباسی متوکل، مست کرده بود و به زهرا جسارت کرد، پسرش از معلم پرسید اگر کسی به بی‌بی زهرا جسارت کند حکم چیست؟ گفت این مهدور الدم است. واجب القتل است. چرا این را پرسیدی گفت پدر من مشروب خورد مست کرد به بی‌بی جسارت کرد. من به غیرتم برخورد. می‌خواهم پدرم را بکشم. گفت نکش. درست است پدر تو مهدور الدم است ولی فرزند نسبت به پدر نباید این کار را انجام بدهد وگرنه جوان مرگ می‌شود. گفت حاضرم جوان مرگ بشوم ولی نمی‌توانم از جسارت به زهرا بگذرم. پدرش را کشت. آن قدر احترام داشت. اینکه یک بانوی هیجده ساله ای یا به نقل عزیزان اهل سنت بیست و دوساله حداکثر سن بیست و دو سال؛ آنقدر با برکت باشد که از دامن او نه فقط سبطین و زینبین تربیت بشوند؛ همه ی امامان جز امیرالمؤمنین از دامن او تربیت بشوند و به جایی برسد که امام عسگری بگوید: نحن حجج الله علی خلقه
ما حجت خدا برای بشریم
اما فاطمه حجت خدا بر ما است و امام زمان بگوید: من اسوه و الگویم مادر من فاطمه است. لِي في إبنَةِ رَسولِ اللّه ِ اُسوَةٌ حَسَنةٌ.
از دامن او چنان برکت برخیزد که دیروز بروجردی ها، سید ابوالحسن اصفهانی ها، میرزای شیرازی ها، سید مرتضی ها و سید رضی ها در عرصه ی علم و در عرصه ی مدیریت جامعه بدرخشند و رهبری این نظام الهی امام امت از دامن او تلألو پیدا کند و رهبری معظم انقلاب امروز، یک شاخه ای از این شجره ی طیبه باشد. ما باید در برابرش کرنش کنیم علما ما به مثل مرحوم آیت الله آقا شیخ جواد آقای تبریزی، به مثل حضرت آیت الله وحید خراسانی و دیگر بزرگواران فاطمیه را ریشه ی اعتقاد خودمان قلمداد کنند و به عزاداری با پای برهنه به خیابان خودشان را برسانند. وظیفه ی ما تجلیل از فاطمیه است منتها با رعایت یک اصل؛ و آن حفظ وحدت امت اسلامی و پرهیز از شعار تفرقه‌افکنانه. این که در آستانه‌ی فرا رسیدن فاطمیه آخوندی از اخانید مطالب بی پایه ای را به زبان بیاورد حرف های تفرقه افکنانه ای را مطرح بکند یا نا آگاه و نادان است یا مزدور است و مواجب بگیر از دشمن است برای ایجاد تفرقه.
بیت مکرم پیامبر اهل البیت رسول الله آنقدر درخشنده اند آنقدر نور افکن اند که چراغ روشن حدیث ثقلین ابدا در برابر چشم امت اسلامی کاهش نور ندارد. وقتی به ما بگویند اینها با قرآن آمیخته اند، قران با اینها آمیخته است
إني تارك فيكم الثقلين
كِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي
إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا ابدا
إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ اَلْحَوْضَ
بخواهد یک آخوندی در جلف تراشی و جلف گویی وجاهت اهل بیت را به یک موضوع دعوایی که همگان می‌دانند دعوایی است. همگان می‌فهمند که دعوایی است. بخواهد بند کند یا نشانه ی حماقت و نادانی است و یا نشانه ی مزدوری و مستعمره ی بیگانه و دیگران بودن است. از محضر بی‌بی زهرای اطهر یک درس جاودانه و اصیل برای خانواده ها و بانوان عرضه بداریم و خطبه ی اولمان را جمع کنیم. فرمود: يا أباالحَسَنِ! إنّي لأَستَحيي مِن إلهي أن اُكَلِّفَ نَفسَكَ مالاتَقدِرُ عَلَيهِ
من در این دوران زندگی مشترک چیزی از تو نخواستم و نخواهم خواست. امیرالمؤمنین در آستانه ی بیماری سخت بی‌بی و آزردگی پیکر مطهرش روزهای پایان عمرش گفت: فاطمه من آرزو به دلم ماند که تو از من چیزی توقع داشته باشی. گفت من از خدا حیا میکنم که از شوهرم چیزی بخواهم که شوهرم نتواند انجام بدهد و شرمنده ی من بشود. این چشم و هم چشمی ها که در زندگی برخی از بانوان انجام میدهند در این عروسی این دست لباس را پوشیدن، در عروسی دیگر کسر شان آنها است از همین لباس استفاده کنند. در این مهمانی این پوشش را داشتند در مهمانی بعدی این پوشش برای آنها به نوعی خفت آمیز است و زندگی را به رقابت به مسابقه و تشریفات وا می‌دارند می‌توانند بگویند ما تابع زهرای اطهریم؟ این روزهای آخر عمر اصرار کرد امیرالمؤمنین که من آرزو به دلم ماند یک بار از من چیزی بخواهی. گفت حالا که خیلی اصرار داری مریض احوالم، دلم به انار متمایل است. رفت گشت اینور و انور از یک نفری اناری پیدا کرد داشت می آورد دید کسی صدای ناله اش از خانه بیرون می آید دم در ایستاد. پرسید. گفتند مریضی است در خانه نیاز مند به انار است. حضرت انار را به آن داد و دست خالی به خانه برگشت. که عذر خواهی کند از زهرای اطهر چون می‌دانست فرهنگ زهرا الجارُ ثُمَّ الدّارُ است. می‌دانست فرهنگ زهرا شب زفاف لباس عروسی در تنش است لباس عروس در تن عروس یک سائله ای آمد بانو این نیازمند به پوشش. بی‌بی گفت بیا دم حجله. لباس کهنه ی قبل را پوشید لباس تازه ی عروسی را تا کرد. به آن سائله داد فردا وقتی که چشم پیامبر به دختر افتاد دید به جای لباس عروس لباس کهنه تنش است. گفت دختر لباس کو؟ گفت داشتم میرفتم به اتاق حجله، سائله ای از من کمک خواست. شرمم آمد لباس کهنه ام را به او بدهم. این لباس نو را به او دادم. این فرهنگ زهراست. اگر ما بناست تابع او باشیم البته همه باید تابع او باشیم چه مرد چه زن. وقتی او الگوی امام زمان است الگوی بنده‌ی طلبه ی نادان به طریق اولی.
ما باید زندگی بی‌بی را در زندگی خودمان تجربه کنیم و محقق بسازیم. فرهنگش این است حتی آن انار را هم امیرالمؤمنین نیاورد تقدیم زهرا کند. چون بیماری در گذر رفت و آمد حضرت به چشمش آمد که نیازی به انار داشت. اینها پیشوایان دینی ما هستند اگر سوره ی دهر سوره ی هل اتی سوره ی انسان دارد به مداحی بر می‌آید: وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً
گل سر سبد این آیه زهرای مرضیه است. توجه به همسایه توجه به اقوام و ارحام توجه به بینوایان و مستمندان
فرهنگ زهرای اطهر است
آنجایی که اول نمازش تا پایان وقت دعایش درباره ی همسایگان بود سبط اکبر امام مجتبی پرسید: ما در ذکر و یادت نبودیم. از ما دعایی در دعای شما دیده نشد و برای ما دعایی انجام ندادید. فرمود الجارُ ثُمَّ الدّارُ
بمیرم به این فرهنگت، بنازم به این افق فکرت
سر تعظیم فرود بیاورم در برابر این ایده و آرمانت
توقع مان بی‌بی از تو این است ولله به تو دل فروخته ایم به تو سر سپرده ایم. ما را از شفاعتت بی بهره مفرما.

إنّهُ أحسَنُ الحَديثِ و أبلَغُ المَوعِظَةِ کِتابُ الله
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿١﴾
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله و الصلواة و السلام علی رسول الله حَبِیبِ‏ إِلَهِ‏ الْعَالَمِینَ‏ أَبِی الْقَاسِمِ المصطفی مُحَمَّدِ. اللهم صلی علی امیرالمؤمنین (ع) و صل علی فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ سَیدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وصل علی سبطی الرحمه و امامی الهدی الحسن و الحسین وصل علی ائمه المسلمین علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفربن محمد و موسی ابن جعفر و علی ابن موسی و محمد ابن علی و علی ابن محمد و الحسن بن علی وحجة ابن الحسن المهدی صلواة الله و سلامه علیهم اجمعین اللهم انا راضین بهم ائمه فرضنا لهم انک علی کل شیء قدیر.

با توصیه مجدد به تقوا مناسبت هارا یادآوری کنیم
امروز ۲۶ آذر روز حمل و نقل قلمداد می‌شود ادب ایجاب می‌کند و وظیفه ی شهرداری ایجاب می‌کند که ما از رانندگان عزیزی که در انجام خدمات به نمازگزاران هستند بعد از برنامه ی اقامه ی نماز ان‌شاءالله در مقام تقدیر و تجلیل از این بزرگواران بر بیاییم. ۲۷ آذر سالروز شهادت بی‌بی‌ دوجهان زهرای مرضیه و همینطور سالروز شهادت شهید والامقام آیت الله دکتر مفتح و در گذشت خطیب توانا حجت‌الاسلام و المسلمین جناب آقای فلسفی و روز جهان عاری از خشونت و افراط گری قلمداد می‌شود.
دوشنبه هم روز تجلیل از شهید والامقام محمدجواد تندگویان است. برادر عزیزمان امیر سرافراز پاک روان افتخار این درجه را پیدا کرده به حسن اعتماد رهبری معظم انقلاب به این عزیز برادرمان این ارتقاء درجه را تبریک می‌گوییم و مهمانان عزیزی از شمال و از قم به ما افتخار داده اند مقدم شان را هم گرامی میداریم.
ما یک مناسبت بسیار زیبایی در اختیار داریم و آن روز وحدت حوزه و دانشگاه است آن هم به برکت شهادت یک شهید والامقامی که می ارزید به عنوان چشمه‌سار این برکت باشد مثل شهادت شهید مطهری که چشمه‌سار روز و هفته ی معلم است. مثل شهادت شهید جمران که چشمه‌سار روز اساتید بسیجی است و دانشگاه و به همین شکل. خب وقتی ما می‌گوییم وحدت حوزه و دانشگاه منظور مان چیست؟ یعنی کدام را می‌خواهیم قربانی کدام قرار بدهیم. قطعا وحدت ادغام فیزیک نیست که ما بیاییم دانشگاه را حمل بکنیم بر حوزه یا حوزه را حمل کنیم بر دانشگاه. اینها دو مرکز هستند مرکز علمی و هرکدام در جای خود از اعتبار و وجاهت بالایی برخوردارند و قطعا هم منظور از وحدت ادغام محتوایی هم نیست که بگوییم رشته های دانشگاهی را در حوزه بیاوریم رشته های حوزوی را در دانشگاه ببریم. وظیفه ی حوزه حکم شناسی است باید احکام را تبیین کند. وظیفه ی دانشگاه موضوع شناسی است باید موضوع را تبیین کند و هرکدام در جای خود رسالت مستقلی دارد. قطعا منظور از وحدت، وحدت هدفی و استراتژیکی است. برای ...... آرمان های مقدس انقلاب اسلامی. برای دستیابی به اعتلای کشور و فرهنگ جامعه باید این دو مرکز رسالت مشترک پیدا کنند و پاسخگوی نیاز های امروز جامعه ی اسلامی و ایرانی ما باشند و حافظ و پاسدار میراث گرانقدر مملکت ما چون هردو مرکز در راستای پرورش عالمان بلندرتبه و متفکران عالی مقدارند که نسبت به محیطشان و کشورشان و مرز و بومشان وظیفه و رسالت سنگین دارند. باید هردو مرکز در ارتقاء سطح فرهنگ اثر گذار باشند. در توسعه تکنولوژی اثر گذار باشند. در استقلال ملی اثرگذار باشند. در سایه ی آگاهی فزاینده ی زمان و علوم جدید تربیت نیروهای متعهد مبتنی بر مبانی اسلام تاثیرگذار باشند. باید وقوف به فرهنگ اسلامی پیدا بکنند و به فرهنگ بومی احترام بگذارند. باید به نوعی در حل معضلات جامعه دخیل باشند. با روحیه ی اسلامی و انقلابی و جهادی در راستای حل معضلات جامعه دست به دست هم بدهند باید ثمرات این مراکز برای مردم روشن باشد. وقتی ما می‌گوییم وحدت حوزه و دانشگاه یعنی درد مشترک هدف مشترک شناخت مشترک آرمان مشترک برای حفظ این کشور بزرگ اسلامی و ارزشمند. اگر بنا باشد حوزه و دانشگاه فقط و فقط تئوری پرور باشند تئوری پرداز باشند دانش نظری را فقط ملاک کار بدانند نه کاربردی را قطعا گره گشای جامعه نخواهند بود. ما توقع مان از دانشگاه و از حوزه داشتن اصول مشترک برای ارتقاء و پیشرفت جامعه ی ایرانی مان هستیم. به حمدالله دانشگاه رشد خوبی را در اختیار دارد و پیدا کرد به تعبیر مقام معظم رهبری که به وزرای وزارتین فرمود: ۵۰ سال آینده باید به استاندارد های علمی جهان برسیم. خداروشکر پیشرفت خوبی انجام دادند در یک برهه حتی از زمان جلو بودند. به نحوی که مقام معظم رهبری ابراز خرسندی و خوشحالی داشت. حوزه هم به حمدالله به همین شکل رشد و بالندگی بسیار خوبی توانست پیدا بکند اما ما جایگاه مان در تاریخ جایگاه بلندی است.
دانشگاه جندی شاپور مرجع علمی دنیای غرب به حساب می آمد در تاریخ گذشته ی این عالم. به قول گوستاو لوبون و به قول دیگر از دانشمندان منصف : آن چه که در غرب دیده میشود بخش عمده اش به برکت دانشگاه جندی شاپور و دانشگاه های جهان اسلام است.
آن ۷۰۰ سالی را که جهان اسلام توانست بر غرب و بر اروپا تسلط پیدا کند، تسلط جهان اسلام در دنیای اروپا تسلطی بود که برکت علم را برای آن دیار به وجود آورد در اسپانیا.
انسان های منصف هنوز که هنوز است به این باور هستند و این عقیده را دارند ما سابقه ی مان این است ما پیشینه ی مان این است هنوز آثار قلمی بوعلی سینا رفرنس و مرجع علمی دنیای غرب است. هنوز که هنوز است رساله های شیمی بزرگان دین ما برای دنیای غرب مرجع علمی قلمداد می‌شود. ما باید دست به دست هم بدهیم و بتوانیم ما مسئله ی کمبود ها و خواب خطرناک دوران خفقان کشورهای ما از سوی استکبار را جبران کنیم.
شهید بزرگوار مفتح از جمله کسانی بود که استعمار را خوب شناخت. توطئه ی استعمار را به خوبی درک کرد و برای بیدارسازی دانشگاه و حتی حوزه و برای بیداری این دو قشر پا به حریم دانشگاه گذاشت. ایجاد وحدت میان این دو گروه را جزء وجهه ی همت خودش قرار داده بود. سخنرانی های ایشان در مسجد دانشگاه در ترغیب نسل روشن فکر و تحصیل کرده به اسلام اثر بسزایی داشت. به مناسبت مجاهدت ایشان در راه تحقق وحدت میان حوزه و دانشگاه دشمنان در صدد شکار او برآمدند.
نکته ی پایانی را در قالب یک تذکر درد آمیز عرض کنم خدا می‌داند آن اندازه که دشمنان ما سرمایه های ما را می‌شناسند و در صدد  رو بودنشان هستند ما نمی‌شناسیم.
دیروز در صدد حذف سرمایه های ما مثل مطهری ها مثل بهشتی ها مثل مفتح ها و به مثل دانشمندان هسته ای و امروز در راستای قاپیدن و دزدیدن مغز های این مملکت.
چقدر از جوانان مستعد ما در حال ربوده شدن و رفتن از کشور و محروم ماندن مملکت از برکت وجود آنهاست. اینجاست که باید مسئولین بیشتر و بیشتر توجه کنند که نکند مغز های این مملکت از کشور بیرون برود. خدا رحمت کند دو عالم و دو دانشمند بزرگوار مرحوم دکتر حبیبی و مرحوم دکتر شریعتمداری. گفته اند آقا فرمود بیایید پیش ما کار داریم. رفتیم خدمت امام قبل از اینکه بنشینیم به ما تشر زد گفت آقای حبیبی آقای شریعتمداری این استاد نه آن استاد نه آن استاد نه؛ دانشگاه صنعتی شریف شما لخت شد. مغز ها رفتند. چرا حفظ نمی‌کنید مغز هارا؟ چرا مغز هارا پاس نمیدارید؟ شما چکار دارید میکنید؟ دشمن دارد سرمایه های شمارا میقاپد و می‌برد. دیروز سرمایه را ترور می‌کردند به دست منافقین کور دل و لعنتی امروز با زیرکی و هوشمندی سرمایه های شمارا شناسایی می‌کنند و میدزدند و می‌برند. هم دیروز ما زیان و ضرر می‌دادیم و هم امروز اگر ما مواظبت نکنیم و جلو این سرمایه ها را نگیریم و در درون مملکت بستر به کار گیری این سرمایه هارا و استفاده ی بهینه ازین سرمایه هارا به وجود نیاریم قطعا ما مواجه با زیان و ضرر خواهیم شد. یک آقای عزیزی دیروز به ما مراجعه داشت اهل اینجاست ولی فرزند برومندش در تهران. گفت رشته ی ریاضی لیسانسش ۲۰ فوق لیسانسش ۲۰ دکتری اش ۲۰ و الان هر کجا دست دراز میکنیم برای جذب جایی جواب مثبت نمی‌دهند. گفت به من گفت پدر تورا به خدا ناراضی نشو ما را نفرین نکن عاق نکن. به خدا بیرون با کمال افتخار بستر فراهم کردند که مارا جذب کنند. دولت عزیز ما در شرایط مناسب اقتصادی نیست. شرایط کشور شرایط طبیعی نیست. اما باید عزیزان ما در مراکز علمی چه حوزوی و چه دانشگاهی سعی کنند مغز هارا پاس بدارند.
این نیروها سرمایه ی ملی اند کشور نیروی انسانی دارد والله ثروت مند است. الان هم در این جمع پژوهش گران فرمایشات آقا را پخش کردند فرمود قدرت غرب به اقتصاد نیست. به علم است.
العلم سلطان
و کشور ما این بستر را کاملا دارد اگر بدرستی استفاده نکنیم ممکن است خلاء شدیدی بر ما حاکم بشود.

إِنَ‏ أَحْسَنَ‏ الْحَدِیثِ‏ وَ أَبْلَغَ الْمَوْعِظَةِ- کتَابُ اللَّهِ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
اَللَّهُمَّ انْصُرِ اْلإِسْلَامَ وَالْمُسْلِمِینَ و انصر من نصر الدین
وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَ المؤمنین
اللهم اید حماة الدین لا سیما زعیمنا و قائدنا الامام خامنه ای