وَ عَنْهُمْ عَنْ سَهْلٍ وَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ يَحْيَى بْنِ اَلْمُبَارَكِ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَنْ أُعْطِيَ ثَلاَثاً لَمْ يُمْنَعْ ثَلاَثاً مَنْ أُعْطِيَ اَلدُّعَاءَ أُعْطِيَ اَلْإِجَابَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلشُّكْرَ أُعْطِيَ اَلزِّيَادَةَ وَ مَنْ أُعْطِيَ اَلتَّوَكُّلَ أُعْطِيَ اَلْكِفَايَةَ ثُمَّ قَالَ أَ تَلَوْتَ كِتَابَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اَللّٰهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ، وَ قَالَ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ، وَ قَالَ اُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ .

امام صادق عليه السّلام فرمود:هر كه را سه چيز داده شود از سه چيز محروم نمى‌گردد:هر كه را دعا داده شود از اجابت محروم نمى‌شود،هر كه را سپاسگزارى داده شود از زيادت محروم نمى‌گردد،هر كه را توكل داده شود از كفايت محروم نمى‌شود،سپس فرمود:آيا كتاب خدا را خوانده‌اى كه مى‌فرمايد:«و هر كه به خدا توكل كند خداوند او را بس است»و مى‌فرمايد:«اگر شكرگزاريد زيادت دهيم شما را(سوره ابراهيم/7)»،و مى‌فرمايد:«بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را(سوره غافر/60)»

 الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : أيُّما مُؤمِنٍ أقبَلَ قِبَلَ ما يُحِبُّ اللّه ُ ، أقبَلَ اللّه ُ عَلَيهِ قِبَلَ كُلِّ ما يُحِبُّ ، و مَنِ اعتَصَمَ بِاللّه ِ بِتَقواهُ عَصَمَهُ اللّه ُ ، و مَن أقبَلَ اللّه ُ عَلَيهِ و عَصَمَهُ لَم يُبالِ لَو سَقَطَتِ السَّماءُ عَلَى الأرضِ ، و إن نَزَلَت نازِلَةٌ عَلى أهلِ الأرضِ فشَـمِلَهُم بَلِيَّةٌ كانَ في حِرزِ اللّه ِ بِالتَّقوى مِن كُلِّ بَلِيَّةٍ ، أ لَيسَ اللّه ُ تَعالى يَقولُ : «إنَّ المُتَّقينَ في مَقامٍ أمينٍ» ؟ ! بحار الأنوار : 70/285/8.
امام صادق عليه السلام : هر مؤمنى كه به سوى آن چه خدا دوست دارد روى آورد، خداوند نيز به سوى هر چه او دوست دارد روى كند و هر كه با تقواى خدا به او پناه جويد، خداوند او را [از گناه ]نگاه دارد و هر كه خدا به او روى كند و نگهش دارد، اگر آسمان هم به زمين افتد، ديگر برايش اهميتى ندارد و اگر بلايى بر زمينيان فرود آيد و همه آنها را فرا گيرد، او به سبب تقوا از هر گونه بلايى در پناه خداست. مگر نه اين كه خداوند متعال مى فرمايد: «همانا پرهيزگاران در جايگاهى امن هستند»؟