حجت الاسلام سید سعید حسینی در چهاردهمین جلسه از درسی از قران در جمع اعضاء دفتر نماینده ولی فقیه در شرح مختصری از ایه هشتاد و نه  سوره بقره اظهار داشت : « وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ » زمانی که برای یهودی کتابی از جانب خدا امد ( منظور از این کتاب به نظر مرحوم شُبّر قران است ) این کتاب این صفت را داشت که تصدیق می کرد ( لِمَا مَعَهُمْ ) تورات را. و این یهودی ها از قبل ( قبل از بعثت پیامبر ص ) از خداوند طلب فتح و پیروزی می کردند بر کفار. منظور از کفّاری که در این جا آمده است و مقابل یهود می باشد، بت پرستان و مشرکین قریش است. یهود می گفتند ما خدا را می پرستیم. پس برسان پیامبری که ما را بر انها پیروز کند. خدا می فرماید، قران امد، و قران هم مصدق تورات انها هم بود. زمانی که قران برای انها امد، چیزی که می شناختند حق است اما به ان کافر شدند. . ایت الله مصباح فرموده، ممکن است کسانی هم الان بگویند یا صاحب الزمان،. یا ابا صالح، اما موقعی که امام ظهور کند همین برخورد را داشته باشند

نکته مهم این است که چرا کافر شدند؟ مرحوم شُبَّر می فرماید به دو دلیل این اتفاق افتاد  : حسادت به پیامبر ص و ریاست طلبی. در ایه بعد هم یک نکته ای ذکر می شود. ایه 90 بقره « بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ » معامله خوبی نکردند، کافر شدند به قران، از روی ستم  « بَغْيًا » شبیه همین را در ماجرای فرعون داریم  « وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا » یقین داشتند حضرت موسی از طرف خداست ولی بخاطر برتری طلبی  « عُلُوًّا » قبول نکردند. پس سه عمل بخاطر قبول نکردن قران از طرف یهود ذکر کرده اند. حسادت، ریاست طلبی و ستم.

وی  در تفسیر ایه 91 گفت :  « وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ » و هنگامى كه به آنها گفته شود به آنچه خداوند نازل كرده ايمان آوريد، به قران ایمان بیاورید. ( مرحوم شُبَّر می گوید، « بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ  » می تواند در خصوص قران باشد یا تمامی کتب. « بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ علی مُحمّد مِنَ القُران اَو کُل کتابٍ انزل » یکی از عقاید ما این است که ما به تمام. کتب اسمانی بدون تحریف ایمان داریم )
اما انها می گويند: ما تنها به چيزى ايمان مى‌آوريم كه بر پيامبر خودمان نازل شده باشد،  « یعنی تورات» و به غير آن كافر مى‌شوند. قران در جواب می گوید، شما که تورات را قبول دارید و تصدیق می کنید پس چرا پيامبران خدا را پيش از اين به قتل مى‌رسانديد؟ مرحوم شُبَّر این را توضیح می دهد و می فرمایند : اگر شما به تورات مومن بودید،. یکی از ایات تورات این است که قتل انبیاء حرام است پس چرا انبیاء را به قتل رساندید در حالی که تورات را قبول دارید. این استدلال بسیار زیبایی هست. وقتی یهود این کارها را کردند خداوند در ایه 90 می فرمایند : « فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ » این ها دچار غضب مضاعف خداوند شدند، مرحوم شُبَّر می فرمایند، غضب اول ، ایمان نیاوردن به حضرت مسیح، چون پیامبر بعدی انها مسیح بود و غضب دوم، تکذیب حضرت محمد ص بود. این ها درس عبرت است که ما نسبت به قران و دستورات تسلیم باشیم.

امام جمعه کاشان در این جلسه در بیان روایتی از رحمتِ رحمانی خداوند در اخرت گفت : اگر مومنی به سرزمین شرکی رود و مشرکی به او جای می دهد، با مومن به نرمی رفتار می کند و او را مهمان می کند. موقع مرگ کافر، خدا می فرماید،. اگر در بهشت مسکنی داشتی به تو می دادم  ولی مسکن برای مشرک حرام است ولی به آتش دستور می دهم فقط تو را بترساند و اذیت نکند. رزق او را صبح و شام می اورند

وی گفت : در باب 82 کافی از امام صادق ع روایت شده که امام فرم ده اند : چون خداوند مؤمن را از گورش درآورد مثالى با او خارج شود كه در جلو او راه مى رود و هرگاه مؤمن يكى از صحنه هاى هراس انگيز روز قيامت را ببيند آن مثال به او گويد : نترس و غم به خود را مده .

مؤمن به او گويد : تو كيستى؟ مثال گويد : من همان شادى و سرورى هستم كه به برادر مؤمنت رساندى .« إذا بَعَثَ اللّه ُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ يَقدُمُ أمامَهُ ، كُلَّما رَأى المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ يَومِ القِيامَةِ قالَ لَهُ المِثالُ : لا تَفزَعْ و لا تَحزَنْ فيقولُ لَهُ المؤمنُ : مَن أنتَ ؟ فيقولُ: أنا السُّرورُ الذي كُنتَ أدخَلتَ على أخيكَ المؤمِنِ»