أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : أَنَّ فِيمَا أَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ مَا خَلَقْتُ خَلْقاً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ عَبْدِيَ اَلْمُؤْمِنِ فَإِنِّي إِنَّمَا أَبْتَلِيهِ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أُعَافِيهِ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَزْوِي عَنْهُ مَا هُوَ شَرٌّ لَهُ لِمَا هُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا يَصْلُحُ عَلَيْهِ عَبْدِي فَلْيَصْبِرْ عَلَى بَلاَئِي وَ لْيَشْكُرْ نَعْمَائِي وَ لْيَرْضَ بِقَضَائِي أَكْتُبْهُ فِي اَلصِّدِّيقِينَ عِنْدِي إِذَا عَمِلَ بِرِضَائِي وَ أَطَاعَ أَمْرِي .

از امام صادق(عليه السّلام)كه فرمود: در آنچه خدا عز و جل به موسى بن عمران وحى كرد اين بود كه:اى موسى بن عمران،من هيچ آفريده را نيافريدم كه نزد من محبوبتر باشد از بندۀ مؤمنم،به راستى من او را گرفتار مى‌كنم براى آنچه كه خير او است و عافيت مى‌دهم براى آنچه كه خير او است و آنچه براى او بد است از او دريغ مى‌دارم بازهم براى آنچه كه خير او است،من داناترم بدان چه بندۀ من بدان اصلاح مى‌شود،بايد بر بلاى من صبر كند و به نعمت‌هاى من شكر كند و بايد راضى به قضاى من باشد تا او را در نزد خود در شمار صدّيقان نويسم وقتى به رضاى من كار كند و امر مرا اطاعت كنم.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَم يَكُن رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ لِشَيءٍ قد مَضى : لَو كانَ غَيرَهُ! بحار الأنوار : 71/157/75.

امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله هيچ گاه درباره چيزى كه گذشته بود، نمى گفت: كاش جز اين بود!