تاریخ خبر:۱۴۰۴ جمعه ۷ تير
امام جمعه کاشان : سبک شمردن نماز مانع شفاعت در قیامت است
متن کامل خطبه اول نماز جمعه : مورخ : ۶ / ۴ / ١۴٠۴
امام جمعه کاشان : امام صادق ع می فرماید، اگر یک قطره از اشکی که شما خواهران و برادران برای امام حسین ع صادقانه از چشم شما جاری می شود، اگر ان اشک در آتش جهنم ریخته شود، حتما، آن اشک، آتش جهنم را خاموش می کند و دیگر جهنم اتشی ندارد. البته، اصول دین ما باید کامل و درست باشد. باید کاری کنیم که امام حسین ع ما را شفاعت کند. یکی از مواردی که مانع شفاعت است، استخفاف نماز است. در محاسن، جلد یک صفحه ١۵٩ روایتی را از پیامبر ص اورده است. پیامبر ص می فرماید اگر کسی نمازش را سبک بشمارد، مشمول شفاعت من نمی شود،
متن کامل خطبه اول نماز جمعه : مورخ : ۶ / ۴ / ١۴٠۴
امام جمعه کاشان : سبک شمردن نماز مانع شفاعت در قیامت است
بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ
اَلْحَمْدُ وَ الثَّناءُ لِلِّهِ رَبِّ العالَمین وَ صَلَّی اللَّهُ عَلی سَیِّدِنا وَ نَبِیِّنا اَبی القاسِم المُصطَفی مُحَمَّد ص وَ عَلي اَهلِ بَيتِه الطَيّبين الطّاهِرين سِیَّما بَقیّةِ اللّهِ فی الاَرَضین وَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَي أعْدآئِهِمْ أجْمَعينَ إلَي يَوْمِ الدّين
در صد و شصتمین خطبه، ششم تیرماه، اول محرم ١۴۴٧، در کاشان مُکرَّم ،خود و شما را به رعایت بیشتر تقوای الهی سفارش می کنم « اُوصیکُم وَ نَفسیِ بِتَقوَی اللّه ».مصداقاً هر هفته محضر صحیفه سجادیه می رویم و در صد و چهارمین جمله ، فراز دیگری از دعای بیستم صحیفه سجادیه دعای ( مَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ وَ مَرْضِيِّ الْأَفْعَالِ ) را خدمت شما عرض می کنم « وَ دَاوِنِي بِصُنْعِكَ ، » خدایا، من را با صُنع و ساخته خودت مداوا کن. کلمه صُنع در آیه ٨٨ سوره نمل « صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ..... » بکار رفته است. ساخته خدا، که هر چیزی را متقن آفریده است. یک بار می گوئیم مخلوق خدا، یک بار می گوئیم فعل خدا و یک بار می گوئیم صُنع خدا، این ها با هم فرق دارند. صُنع، یعنی انجام کار با دقت و آگاهی انجام شود. در این عبارت به خدا می گوئیم، خدایا، ظاهر و باطن ما را می شناسی، از جسم و روح ما خبر داری، عیب های جسم و روح ما را می دانی، پس ما را مداوا کن، تمام عیوب جسمی، روحی، ظاهری و باطنی را با صُنع خودت مداوا کن. یک مصداقِ صُنع که مداوا کننده هست، ولایت است. در زیارت جامعه کبیره امده است « وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طِیبا لِخَلُقِنَا وَ طَهَارَةً لِأَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنَا وَ کَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا » ولایت اهل بیت که خدا به ما اختصاص دا ه و ما شیعه شدیم باعث می شود:
١ _ جسم ما پاک شود
٢ _ روح و نفس ما هم طاهر و پاک شود. ولایت هم جسم و هم روح ما را پاک می کند
٣ _ باعث رشد ما می شود. « لَنَا » هم به جسم و هم به نفس مربوط می شود. هم باعث رشد جسمی و هم رشد روحی ما می شود.
این توصیه به تقوا در خطبه اول بود. خدایا من را با صُنع خودت مداوا کن، که یک مصداق و معنای ان این است که ولایت ما را تقویت کن، ولایت محمد و ال محمد را برای ما تقویت کن
حجت الاسلام حسینی افزود : بحث اصلی و محوری و مستمر ما در خطبه ها ، قران است ، که به ایه صد و چهل و یکم سوره بقره رسیدیم ، « تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ » انها تمدن و گروهی هستند که گذشتند، هر چه انجام دادند برای خودشان است، شما هم هر چه کسب کنید برای خودتان است. شما برای کار گذشتگان سوال نمی شوید.
نکات آیه :
نکته اول : دقیقاً عین همین ایه ١۴١، آیه ١٣۴ سوره بقره است « تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ». این سوال به ذهن می رسد، که چرا خداوند این آیه و مطلب را تکرار کرده است؟ جواب این است، چون اهل کتاب« یهودیان و مسیحیان » یک بیماری دارند و ان بیماری را مدام تکرار می کنند و ان بیماری قوم گرایی است. اعتقاد دارند، اجداد ما « حضرت ابراهیم، حضرت یعقوب » انسان های صالحی بودند، لذا تمام کارهای خوب آنان، برای ما هم نوشته می شود. می خواهند حیثیت های دینی و اجتماعی سَلَف صالح خودشان را در حالی که خودشان گنه کار هستند به نفع خودشان مصادره کنند. این یک بیماری است. خوبی های گذشتگان و انبیاء را می خواهند برای خودشان بنویسند. خداوند تذکر می دهد که این گونه نیست. خوبی و بدی گذشتگان برای خودشان است و شما جوابگوی اعمال خودتان هستید. حرف « ل » در « لَها و لَکُم » این، لامِ، اختصاص است. انچه انجام می دهید مختص خودتان است. کارهای مثبت و منفی گذشتگان هم به خودشان اختصاص دارد. هر کسی مسئول انجام کارهای خودش است.
نکته دوم : برادران و خواهران، بارِ عده ای در روز قیامت انقدر سنگین است که نمی توانند حرکت کنند. آنها از خدا درخواست می کنند، آیا می شود باربری بیاید و مقداری از بارِ سنگین خودمان را روی دوش دیگران بگذاریم. قران در آیه ١٨ سوره فاطر می فرماید « وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ...» اگر نفس و ادمی که بارِ پشت او سنگین شده است، بخواند، و بگوید، کسی هست که به من کمک کند، من نمی توانم حرکت کنم، هیچ کس برای کمک به او نمی اید، هر چند از بستگان او باشد. حمل کننده برای بارِ کسی که بارِ او سنگین است وجود ندارد.
مرحوم دیلمی در ارشادالقلوب جلد یک صفحه ۵٧، ذیل این ایه در نقل روایتی از پیامبر ص می فرماید، « أَنَّ اَلنَّفْسَ اَلْمُثْقَلَةَ بِالذُّنُوبِ تَسْأَلُ أَهْلَهَا وَ قَرَابَتَهَا أَنْ يَحْمِلُوا عَنْهَا شَيْئاً مِنْ حَمْلِهَا وَ ذُنُوبِهَا فَإِنَّهُمْ لاَ يَحْمِلُونَهُ بَلْ يَكُونُ حَالُهُمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ نَفْسِي نَفْسِي » انسانی که پشت کمر او از گناه سنگین شده است، بستگان و فامیل « عمو، دایی، عمه، خاله، بابا ، همسر، فرزند... » خود را صدا می زند، بیائید، به من کمک کنید، اما فامیل برای کمک او نمی ایند، زیرا، هر کسی می گوید، خدایا، خودم، خودم. این حدیث پیامبر ص که در ارشاد القلوب دیلمی آمده است با ایات ٣٣ تا ٣۶ سوره عبس منطبق است « يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ، وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ، وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ » انقدر کار سخت است که هر کس از برادرش، مادرش، پدرش، همسر و فرزندانش فرار می کند. وقتی فامیل حاضر نیستند بیایند و بارِ گناه من را بردارند، پس بطریق اولی، غیر فامیل هم اجابت نخواهند کرد. پس برادران و خواهران، امروز که فرصت داریم و زمان عمل است، بیشتر تقوای الهی را کسب کنیم و از گناه توبه کنیم و به تعبیر خطبه شعبانیه پیامبر ص که می فرماید، بارِ گناه، که کمر شما را سنگین نموده است با سجده های طولانی، سبک و خفیف کنیم. اساتید ما، سفارش می کنند، در شبانه روز یک سجده طولانی تر داشته باشیم، اگر چه نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه با صد صلوات بر محمد و ال محمد باشد. البته هیچ کس نامید نشود. خدای مهربان، محرمی را گذاشته، اشک بر ابا عبدالله ع را گذاشته است. مرحوم ابن قولویه در کامل الزیارت در باب سی و دوم اورده است، امام صادق ع می فرماید، « لَو أَنَّ قَطْرَةً مِنْ دُمُوعِهِ سَقَطَتْ فِی جَهَنَّمَ لَأَطْفَأَتْ حَرَّهَا حَتَّی لَا یُوجَدَ لَهَا حَرٌّ » اگر یک قطره از اشکی که شما خواهران و برادران برای امام حسین ع صادقانه از چشم شما جاری می شود، اگر ان اشک در آتش جهنم ریخته شود، حتما، آن اشک، آتش جهنم را خاموش می کند و دیگر جهنم اتشی ندارد. البته، اصول دین ما باید کامل و درست باشد. باید کاری کنیم که امام حسین ع ما را شفاعت کند. یکی از مواردی که مانع شفاعت است، استخفاف نماز است. در محاسن، جلد یک صفحه ١۵٩ روایتی را از پیامبر ص اورده است. پیامبر ص می فرماید، « لا يَنالُ شَفاعَتي مَنِ استَخَفَّ بِصلاتِهِ ،ولا يَرِدُ عَلَيَّ الحَوضَ لا واللّه » اگر کسی نمازش را سبک بشمارد، مشمول شفاعت من نمی شود، در حوض کوثر بر من وارد نمی شود. به همه برادران و خواهران توصیه می کنم، نماز خود را اول وقت بخوانیم. محرم ماه عزا می باشد، از هئیات عزاداری درخواست می کنم، خود را با اذان منطبق کنند. در قم که بودیم، بلافاصله بعد از نماز مغرب و عشاء، واعظ منبر می رفت، بعد سینه زنی و شور و بعد از ان مهمان سفره امام حسین ع در کاشان و منطقه کاشان، منبری های خوبی که از قم می ایند، گلایه دارند، چرا مراسم های عزاداری در کاشان، دیر وقت است، سخنرانان آخر شب، منبر می روند، و با توجه به این که اذان صبح، ساعت سه و ده دقیقه است، نماز بعضی از عزاداران با تاخیر خوانده می شود. یادمان باشد، امیرالمومنین علی ع در حکمت ٣٩ نهج البلاغه می فرمایند، « لا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ » در مستحبات قرب نیست، اگر به واجبات ضرر وارد نماید. انشاء الله، هم نماز را اول وقت را بخوانیم، خصوصا با جماعت، و هم عزاداری ها را پرشور، با حماسه و با اشک و اخلاص برگزار کنیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ :
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ، اللَّهُ الصَّمَدُ ، لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ، وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ .